Angela's Ashes Filmi

Angela's Ashes

İrlandalı Frank McCourt'un kendi hayat hikayesini anlattığı best-seller kitap Angela'nın Külleri film oldu. İyi mi oldu, hem kitabı okuyup hem de filmi seyredenlerin ortak düşüncesi 2 eserin tad ve mana olarak pek de benzeşmediği.

Alan Parker'ın yönettiği film şu keskin cümleyle başlıyor:

"O zamanlar çocuk olmak zordu, İrlandalı olmak da zordu ama İrlandalı katolik bir çocuk olmak daha da zordu."

Film genel olarak 1930'larden sonra İrlandalı bir ailenin geçim sıkıntısı üzerine. Herkes Amerika'ya giderken McCourt ailesi tersine Amerika'dan İrlanda'ya geri dönerler. Angela'nın 2 küçük erkek çocuğu ve 2 ikizinden sonra bir de güzeller güzeli kız bebeği olmuştur. Fakat katolik olduğu alnında yazan (yani aksanı) baba Malachy (Robert Carlyle) ailesini geçindirmek için bir türlü iş bulamaz. Normal yollardan iş bulamayınca, işi Guiness içki bardağının içinde arar, hem de itinayla. Soğuk, yağmur ve parasızlık McCourt ailesinin güçsüz çocuklarını birer birer elinden alır. Tüm bunlara tanık olan büyük çocuk Frank hem kardeşlerine hem de annesine destek olmaya çalışır. Küçük Frankie'yi canlandıran Joe Breen posterde de gördüğünüz gibi yüz ifadesi feci içinizi delen bir çocuk, filmde rolü olduğu kısımlarda da aynı ifade devam ediyor. Fakat film geliştikçe Frankie'yi canlandıran karakter birden bebek yüzlü bir tipe bürünüyor. Bu ifade değişikliği Frankie karakterini izlemekte zorluk yaratıyor.

Breaking the Waves ve Hillary and Jackie'de oyunculuğuna hayran kaldığım Emily Watson bu filmde sanki birkaç oyunculuk tahtası eksik gibi oynuyor. Hele hele filme ismini veren bir karakterin böyle desteksiz bırakılması filmin başarılı olmasına kesin bir engel. Öteki yandan daha az rolü olan Robert Carlyle daha içten ve inandırıcı rol kesmiş. Öteki oyuncular da genel olarak filme üç kilometre uzak kalmışlar, sanki başka film için çalışıyorlar.

Filmin en başarılı yönlerinden biri, dekor, kostüm ve sahne düzenlemesi. Derme çatma evler, eski püskü elbiseler sanki gerçek hayattan ödünç alınmış gibi. İrlandalı ailenin yaşadığı sıkıntılar da tüm bu atmosfer içinde senaryonun ve oyuncuların etkisizliğine rağmen gerçekçi gözükebiliyor.

Kısacası Frankie'nin kitabı Alan Parker'ın azizliğine uğramış.